Juf
Iedere woensdagavond om 19.00 rammelde ik aan de brievenbus van het kleine huurhuis van de familie van Dahab. Alle kinderen van het gezin verwelkomden mij enthousiast bij de voordeur met “goedenavond mevrouw, hallo juf, wat fijn dat u er weer bent ….” Vervolgens nam ik plaats op een grote bank die de hele woonkamer vulde. Het tl-licht bescheen ons. Ik zat naast Dahab, 14 jaar (inmiddels 15 jaar) en kreeg heerlijke thee met altijd wel iets lekkers uit de Syrische keuken. Destijds was het gezin drie jaar in Nederland. Ze waren gevlucht uit Syrië. Dahab had toen ik haar ontmoette slechts vier jaar onderwijs genoten. Er waren zorgen op de basisschool of de overstap naar de middelbare school van Dahab goed zou gaan. Een thuismentor zou haar het steuntje in de rug kunnen geven dat zij en haar ouders nodig hadden. Zo kwam ik in dit gezin terecht.
Omdat ik dit vrijwilligerswerk met zoveel plezier heb gedaan wil ik mijn ervaringen graag delen. Ik hoop dat het jou, in het geval je twijfelt om ook zoiets te doen, inspireert. Er zijn veel gezinnen waar het niet zo makkelijk gaat. Zij hebben hulp nodig. En echt, het kost niet veel tijd, het is ontspannend om te doen en en je kunt echt verschil maken.
* ik noem mijn leerling hier om privacyredenen Dahab, hetgeen goud betekent. Ze houdt van goud en glitter.
School’s Cool
Sinds september 2018 kwam ik iedere woensdagavond bij Dahab thuis om samen met haar te werken aan haar Nederlandse taal. Ik deed dit vrijwilligerswerk via Jong Perspectief in het kader van het project School’s Cool. De bedoeling van dit werk is dat je het kind (en het gezin) een steuntje in de rug geeft, het kind positieve aandacht geeft, helpt met huiswerk, planning etc.
Pim Pam Pet
De eerste keer dat ik een avond langsging voelde het nog wat onwennig. Dahab zei niet zo veel. Maar welke puber van 14, die een mentor krijgt, zou wel op de praatstoel zitten? Omdat Dahab op de praktijkschool geen huiswerk kreeg moest ik op zoek naar een andere manier om haar te begeleiden en haar vertrouwen te winnen. We hebben toen een beetje gekletst over school, de vakken die kreeg, wie haar vriendinnen zijn en over Syrië. De tweede keer heb ik haar meegenomen naar de bibliotheek. Iets wat wel daarna nog veel vaker hebben gedaan. Best lastig trouwens om A- boeken te vinden die leuk zijn voor een meisje van haar leeftijd. Gelukkig houdt ze van prinsessen 😉
Met de schoolmentor had ik contact over de manier waarop ik Dahab het beste kon helpen. Nederlands spreken en lezen, dat was het allerbelangrijkst. Nadat we bijgepraat waren gingen we daarom altijd lezen. Soms keken we daarna een aflevering van Klokhuis of Jeugdjournaal. Ook nam ik elke week een ’talig’ spel mee zoals ‘Wat ben ik?’ Of ‘Zeg geen ja of nee’ of ‘Pim Pam Pet’. Daar eindigden we de avond mee. Het leuke was dat de andere kinderen en moeder ook meededen. We hadden een hoop lol.
Een heel grote familie
Veel familieleden van Dahab wonen in de buurt. En die bellen doorgaans niet op voordat ze langskomen. In het begin kwam het dan ook geregeld voor dat om de haverklap de brievenbus rammelde en ooms, tantes, neven en nichten binnenkwamen. Temidden van die drukte probeerden Dahab en ik te lezen. Ik vond dat lastig maar Dahab ging onverstoord door. Zij is die drukte om zich heen gewend.
Ik heb gedurende dit jaar een mooie band met het hele gezin opgebouwd. Zij hebben mij het vertrouwen gegeven om met hun dochter aan de slag te gaan. Ze waren echt dankbaar voor mijn aanwezigheid. En ik ben op mijn beurt blij dat ik ruim een jaar een paar uur per week bij hen te gast mocht zijn en meer mocht leren over hun cultuur, geloof en (eet)gewoonten Maar ook heb ik de praktijkschool gezien toen ik meeging naar de rapportbespreking. Ik heb bewondering voor deze mensen die echt alles achter hebben moeten laten. Die heel erg hun best doen voor hun kinderen om door te gaan. Een heel liefdevolle en gezellige familie. We gaan zeker contact houden!
Een tafel vol lekkers stond klaar toen ik deze week voor de laatste keer kwam. Zo ook deze salade met de eerste letter van mijn naam erop. Gelukkig had ik niet zoveel gegeten….. Want nee zeggen als ze iets te eten aanbieden wordt echt niet geaccepteerd.
Meer informatie?
Kijk eens op de site van School’s Cool of het Oranjefonds als je een maatjesproject zoekt. In de regio Haaglanden kun je onder meer terecht bij Jong Perspectief, Vitalismaatjes of Buddy Netwerk. Kijk ook op http://www.platformzorgvrijwilligers.nl voor alle maatjes projecten in de informele zorg in Den Haag.
En natuurlijk mag je mij ook altijd bellen als je meer wilt weten over mijn ervaringen. Stuur me een email op monique@4socialimpact.nl